Η κυβέρνηση «κολλάει» στην Εκτεταμένη Ευθύνη Παραγωγού, λέει ο ειδικός

Μιλώντας στο Ecoveritas, ο Σουηδός οικονομολόγος και μηχανικός Thomas Lindhquist – αναπληρωτής καθηγητής και διευθυντής ερευνητικών προγραμμάτων στο Διεθνές Ινστιτούτο Βιομηχανικής Περιβαλλοντικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Lund (Σουηδία) – έγραψε μια πρωτοποριακή έκθεση το 1990 που υποδηλώνει ότι η ευθύνη του παραγωγού για το περιβάλλον Οι επιπτώσεις των προϊόντων και των συσκευασιών τους επεκτείνονται πέρα ​​από το σημείο πώλησης και κατανάλωσης.

Ο Lindhquist χαρακτήρισε την επιδιωκόμενη προσέγγιση της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου στο EPR «περίεργη» και τόνισε την ανάγκη για πρόοδο στην πολυ καθυστερημένη περιβαλλοντική πολιτική.

Περισσότερα από τέσσερα χρόνια αφότου η κυβέρνηση άρχισε να διαβουλεύεται σχετικά με τα σχέδια να καταστήσει τη βιομηχανία υπεύθυνη για τις συσκευασίες που διαθέτει στην αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου, σημειώθηκε αργή πρόοδος.

«Υπάρχουν αναμφισβήτητα στοιχεία αναστολής σε αυτό, ειδικά όταν κάνετε τα πράγματα περίπλοκα και θέλετε να τα λύσετε με μια αυστηρά νομοθετική ή προσανατολισμένη στην κοινωνία προσέγγιση», είπε ο Lindhquist. «Αυξάνει τον κίνδυνο να πάρει πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν υπάρχει ακόμα καμία εγγύηση ότι θα λειτουργήσει καλά.

«Το Ηνωμένο Βασίλειο επέλεξε μια διαφορετική προσέγγιση και μερικές φορές αναρωτιόμουν γιατί»

Είπε ότι θεωρητικά, είναι ένα «ιντριγκαδόρικο σύστημα» με στοιχεία ανταγωνισμού, αλλά το πρόβλημα είναι ότι είναι δύσκολο και μπορεί να κοστίσει πολλά χρήματα.

«Βρίσκω πολιτικά ενδιαφέρον το γεγονός ότι δημιουργείτε έναν νόμο όπου, κατά κάποιο τρόπο, μπορείτε να πείτε ότι θα πρέπει να συλλέγετε απόβλητα και να τα βάλετε σε ανακύκλωση. Αλλά δεν θα εισπράττετε από τα νοικοκυριά γιατί είναι πιο ακριβό.

«Οι συνολικές απαιτήσεις δεν ήταν τέτοιες που χρειαζόσουν πολλά από τα νοικοκυριά, και μετά η κυβέρνηση βγαίνει και λέει ότι οι δήμοι πρέπει να το θέσουν σε ανακύκλωση – αυτό είναι υπέροχο για τις εταιρείες και πολλούς άλλους παράγοντες. Είμαι κάπως περίεργος για αυτά τα πράγματα».

Παρά το γεγονός ότι ορισμένα στοιχεία του EPR έχουν εξελιχθεί, ακόμη και έχουν απομακρυνθεί από την αρχική ιδέα, με την πάροδο του χρόνου, συνεχίζει να κάνει τη διαφορά και ο Lindhquist «θα ήθελε να επιστρέψει και να συμμετάσχει στη διόρθωση» ορισμένων τμημάτων του στο μέλλον.

«Είμαι μάλλον αισιόδοξος», είπε. «Έκανα κάποια δουλειά πάνω σε αυτό με βάση τη σουηδική γνώση και ιδέες και εξεπλάγην με το πόσο καλά πηγαίνουν οι σκέψεις μου με διάφορους ενδιαφερόμενους. Άτομα που ήξερα λίγο, άτομα που ήξερα καλύτερα και άτομα που δεν έχω γνωρίσει ποτέ, συμφωνήσαμε σχεδόν 100% τόσο για το τι έχει συμβεί όσο και για το τι πρέπει να κάνεις».

Ο Andrew McCaffery, επικεφαλής στρατηγικής της Ecoveritas, πρόσθεσε: «Με τις απαιτούμενες ενέργειες στο πλαίσιο του EPR να βρίσκονται επιτέλους σε εξέλιξη, η περιγραφή του τρόπου με τον οποίο ο νέος κανονισμός θα λειτουργήσει στην πράξη για τις επιχειρήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου που πρέπει να συμμορφωθούν με αυτή τη νέα νομική απαίτηση πρέπει να γίνει προτεραιότητά μας. Πρέπει να προχωρήσουμε πέρα ​​από τη συζήτηση για τα πλεονεκτήματά του και αντί να βοηθήσουμε τις επιχειρήσεις να ξεδιαλύνουν τις περιπλοκές σε ήδη δύσκολες στιγμές.

«Το EPR μπορεί και πρέπει να αφορά τη δημιουργία μιας κυκλικής οικονομίας συσκευασίας που δίνει προτεραιότητα στη μείωση της πηγής και την επαναχρησιμοποίηση πάνω από την ανακύκλωση. Το καλά σχεδιασμένο EPR είναι μια χρέωση υπηρεσιών για τη συλλογή, τη διαλογή και την επεξεργασία. Όταν εξετάζετε άλλες λύσεις πολιτικής, έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς και αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος. Παρέχει το συνεχές και επαρκές πρόγραμμα χρηματοδότησης που χρειαζόμαστε όταν σχεδιαστεί σωστά. Οδηγεί τα κατάλληλα περιβαλλοντικά αποτελέσματα τοποθετώντας χρήματα στις κατάλληλες θέσεις. Τα χρήματα που συγκεντρώνονται στο σύστημα μένουν στο σύστημα».